Dikur poeti francez Paul Eluard shkruante: - “Rrëfimi i një ëndrre nuk mund të merret si recitim poeme. Te dyja jane realitete te jetuara; por e para është një kujtim, i konsumuar njëherazi, një aventurë; kurse prej te dytes asgjë s’humbet, asgje s’ndryshon. Poezia e naltëson universin për të përfituar vetëm qënia njerëzore me aftësite e veta, i krijon hapsira njeriut të shoh llojshmërinë e gjërave në mënyra të ndryshme.” Ne vazhdim i kemi te dyja, endrren e poezine te shkrira ne nje.
Ëndërr
E shoh shpesh këtë ëndërr të cuditëshme
e drithëruese
Të një femre të panjohur,
që më do dhe e dua
E që s’ështe krejtësisht e njëjta,
as krejtësisht një tjetër.
Ajo më dashuron e më kupton.
E përderisa më do e më kupton,
zëmra ime e çiltër, e tejdukëshme,
vëtëm asaj tashmë i është falur.
Djersën e ballit,
veç ajo di ta freskoje
Ështe brune a bjonde, s’e di.
Emri i saj është…
është i ëmbël
Si ai i të dashurve,
që jeta i mërgoi.
Shikimi i saj i ngulitur, si i statujave
Zëri i saj…
I qetë, i rëndë, i largët,
ka dridhjen e zërave të dashur,
e që tani kanë heshtur.
Perkthimi: I panjohur
No comments:
Post a Comment